Przejdź do treści

Koszyk

Twój koszyk jest pusty

DWORZEC MORSKI

Układ fasady zamknięty został umieszczonymi po bokach, gładko wykończonymi polami ścian, na których centralnie rozmieszczono po jednej kamiennej płaskorzeźbie przedstawiającej stylizowanego orła z godła Rzeczypospolitej. Gdyńskie tak zwane sfery portowo-gospodarcze ufundowały płaskorzeźby przedstawiające: prezydenta Ignacego Mościckiego i marszałka Józefa Piłsudskiego. Zakomponowana plastycznie dekoracja wraz z pamiątkowymi tablicami inskrypcyjnymi i pionowymi pasami kanelowań umieszczona została na eksponowanej ścianie hallu, na podeście schodów głównych, naprzeciw wejścia (elementy odtworzono podczas prac rewaloryzacyjnych przeprowadzonych w latach 2014–2015).

źródło : http://szklometaldetal.pl/

NASZA SIEDZIBA!

Dokumentację projektową Magazynu Tytoniowego w Gdyni wykonał w marcu 1930 r. pod nazwą „Projekt Magazynu Surowca Tytoniowego w Porcie Gdyni” architekt Stefan Szyller. Architektura Magazynu Polskiego Monopolu Tytoniowego z przełomu lat 20. i 30. XX w. reprezentuje formę zmodernizowanego klasycyzmu. Pomimo współczesnego zamalowania lica ceglanego elewacji, a także nieodtworzenia po II wojnie światowej jego oryginalnej symboliki, dawny Magazyn Tytoniowy pozostaje jednym z lepiej zachowanych, nieprzekształconych wtórnymi przebudowami, obiektów historycznych pochodzących z okresu międzywojennego na terenie gdyńskiego portu. Podczas przeprowadzonej jeszcze w tym samym roku (1930) przez Biuro Budowlane F. Skąpski i Spółka Inżynierska SA budowy, zrealizowano główną część obiektu w postaci pięciokondygnacyjnego magazynu. Widoczne w projekcie dwa trzypiętrowe skrzydła boczne, połączone z bryłą główną za pomocą łączników i przeznaczone na biura, mieszkania dla personelu i mniejsze składy, nie zostały ostatecznie wykonane. Inwestorem okazałego Magazynu Tytoniowego w budującym się gdyńskim porcie, zwanego również „etapowym”, a wzniesionego w II linii Nabrzeża Polskiego, był Państwowy Monopol Tytoniowy.

źródło : http://szklometaldetal.pl/

Ostatnim zrealizowanym przed wybuchem II wojny światowej przedsięwzięciem portowym o wielkiej skali i wadze dla kraju był Elewator Zbożowy. Jego projekt opracowali inż. Michał Paszkowski wraz z arch. Bolesławem Szmidtem. Realizację tego wielkoskalowego obiektu wzięła na siebie firma „Budpol” Towarzystwo Inżynieryjno-Budowlane SA w Gdyni.

Zadaniem powstającego w porcie elewatora było polepszenie jakości polskiego ziarna eksportowanego, a tym samym umożliwienie podwyższenia jego cen na rynkach zagranicznych. Oprócz podstawowej funkcji przeładunkowej w elewatorze odbywało się magazynowanie, sortowanie, czyszczenie, wentylowanie, suszenie i, jak to ówcześnie określano, odwołczanie ziarna.

Układ wydłużonej (70 x 21 m), pudełkowatej bryły elewatora podkreślono skromnym wystrojem, charakterystycznym dla późnego funkcjonalizmu. W części wieżowej jest to gęsty rysunek pionowych laskowań, a w skrzydłach bocznych równomiernie rozmieszczone punktowe okienka po jednej stronie i wyraziste, rytmicznie lizeny po drugiej. Przekraczająca 40 m wysokości monumentalna bryła elewatora czyni go najwyższym obiektem na terenie portu. Konstrukcja budynku wykonana została w technologii żelbetowej z wypełnieniem, a elewacje wykończono cementowymi płytkami okładzinowymi.

Gdyński Elewator Zbożowy jest jednym z ważniejszych architektonicznie obiektów w panoramie terenów portowych oraz całego miasta i jednocześnie zajmuje szczególne miejsce w polskiej awangardowej architekturze okresu dwudziestolecia międzywojennego.


źródło : http://szklometaldetal.pl/

HALE TARGOWE W GDYNI

Zaprojektowany przez architektów Jerzego Müellera i Stefana Reychmana awangardowy Zespół Miejskich Hal Targowych w Gdyni mieści się przy ul. wójta Radtkego 36/38 w śródmieściu. Projekt budynku powstał w roku 1935 na zlecenie magistratu. Powstanie tego obiektu zostało podyktowane m.in. potrzebą zahamowania wzrostu cen, ponieważ w tym czasie Gdynia była jednym z najdroższych miast w Polsce (wynikało to z konieczności sprowadzania żywności).

Hale zostały poświęcone i oddane do użytku już w dniu 11 listopada 1937 roku, jednak prace trwały do roku 1938. Twórcy tego obiektu nazwani zostali przez prof. Jana Zachwatowicza „autorami jednego z trzech najwybitniejszych dzieł polskiego modernizmu w architekturze przedwojennej Gdyni”.

źródło : http://szklometaldetal.pl/

Budynek mieszczący obecnie Urząd Miejski w Gdyni, zaprojektowany w 1934 roku przez Romana Piotrowskiego dla Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych, zrealizowany został w ciągu dwóch kolejnych lat już dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Budynek na przestrzeni lat pełnił różne funkcje i był siedzibą wielu instytucji, urzędów, zakładów i biur. Od 1952 roku mieścił siedzibę Polskich Linii Oceanicznych, dlatego też potocznie nazywany jest budynkiem PLO.

Na kartach historii budynek Piotrowskiego zapisał się także za sprawą centrum wieczornego i kulturalnego życia miasta, które przez wiele lat stanowiła mieszcząca się w nim Cafe Bałtyk. W kawiarni tej Zygmunt Cywiński organizował „Wieczory czwartkowe” poświęcone sztuce, muzyce, literaturze, a pośród zapraszanych przez niego gości znaleźli się m.in. Tadeusz Boy-Żeleński, Melchior Wańkowicz czy Maria Dąbrowska.

Kompozycja architektoniczna budynku oparta została na zestawieniu brył o różnych wysokościach i kształtach, co nadaje mu geometryczny i zarazem dynamiczny charakter. Podkreśla to przede wszystkim zaokrąglona część budynku, która wraz z przeszkleniami elewacji funkcjonuje jako charakterystyczny element zarówno samego projektu, jak i stylu. Przeszklenia przyjmują formę okien wstęgowych, przebiegających przez całą długość budynku. Elewacje wykończono gładkimi płytami z jasnego piaskowca, które tworzą ciekawy kontrast kolorystyczny z częścią parteru, wykończoną ciemnym granitem. Analogiczny do niego kolor otrzymała również żelazna brama zlokalizowana od strony ul. 10 Lutego. Skonstruowana została z połączonych ze sobą niedużych okręgów, tworzących efektowną, ażurową przesłonę.

Forma architektoniczna oraz sposób wykończenia budynku korespondują ze znajdującymi się w sąsiedztwie Domami Mieszkalnymi ZUS, zaprojektowanymi przez tego samego architekta. Sam zaś projekt od lat funkcjonuje w świadomości mieszkańców miasta Gdyni jako jedna z architektonicznych wizytówek miasta.


źródło : http://szklometaldetal.pl/

Budynek Przedsiębiorstwa Eksportowego Przetworów Owocowo-Warzywnych w Gdyni, zwany magazynem „W“


.Obiekt wybudowano w latach 1962–1963 z przeznaczeniem na portowy magazyn przetworów owocowo-warzywnych. Za projekt wykonany przez Biuro Projektów Przemysłu Fermentacyjnego w Warszawie kierowane przez inż. A. Urbankowskiego, odpowiedzialny był inż. arch. Janusz Pukaczewski. Konstruktorem budynku był mgr. inż. Józef Stępkowski. Budynek zaprojektowano jako ośmiokondygnacyjny, szkieletowy, prefabrykowany w technologii żelbetowej, o wymiarach rzutu 39,9 x 21,3 m. Podstawową funkcją magazynu było składowanie drobnicy spożywczej. Budynek wyposażono w rampę kolejową i samochodową, dwie klatki chodowe, dwa dźwigi towarowe i jeden osobowy. Elewacje (południowa, wschodnia i zachodnia) zaznaczone były charakterystycznymi poziomymi pasami szklenia wykonanego z czterech warstw kształtek szklanych zwanych luksferami. Pasy szklenia przedzielono okienkami nawiewnymi osłoniętymi daszkami, o układzie naprzemiennym. Wychodząca na ulicę Polską elewacja północna była gładko tynkowana, podkreślona w centralnej części pionowym pasem szklenia z luksferów i znajdującymi się obok niewielkimi loggiami. Interesującym elementem architektonicznym w przyziemiu magazynu „W” były trzy słupy typu „V” podpierające nadwieszenie bryły w rejonie ramp. Wejście główne podkreślało pionowe szklenie wzdłuż klatki schodowej i żelbetowy, harmonijkowy w kształcie daszek podtrzymywany stalowymi cięgnami. Bryłę budynku od góry wykończała swoista attyka z ukośnie zestawionych ze sobą płyt.

Budynek eksploatowano zgodnie z jego przeznaczeniem do 1988 r., kiedy to przeszedł pod Zarząd Morskiego Portu Gdynia. Wykonano wówczas roboty dociepleniowe (1989), a dalsze użytkowanie magazynu związane było z przechowywaniem surowca wełnianego. Budynek rozebrano około 2015 r. w celu umożliwienia przeprowadzenia nowych inwestycji na terenie portu

źródło : http://szklometaldetal.pl/