Zdecydowanie bardziej wolę i lubię być postrzegana jako aktorka, jeśli rozmawiamy o zawodzie. Dlaczego? Bo w tym kierunku kształciłam się, ten zawód o wiele bardziej mnie interesuje, w nim widzę większy wachlarz możliwości kreacji i rozwoju. W modelingu zaczęłam pracować dopiero po studiach na Akademii i jestem bardzo wdzięczna, że mam takie warunki fizyczne żeby w ten sposób sobie dorabiać, zwłaszcza w momentach przestoju w aktorstwie, są to dziedziny w jakimś stopniu zbliżone, pewne elementy się nakładają, czasem też jedna rzecz napędza drugą, ale nie zdarzyło mi się jeszcze zrezygnować z dnia zdjęciowego, spektaklu na rzecz zlecenia modelingowego. Jak jeszcze określam siebie na co dzień nie w kontekście zawodu? To chyba zależy od okoliczności jestem siostrą, córką, partnerką, przyjaciółką, dobrze zorganizowaną ogarniaczką, mam nadzieję kimś na kim można polegać i po prostu chciałabym być postrzegana jako dobry, ciepły człowiek.

Na mój lepszy dzień..? Chyba właśnie jak jest zaplanowany, wypełniony i jak mam dużo rzeczy do zrobienia, wtedy jestem jeszcze bardziej produktywna i zasypiam z poczuciem wykorzystanego czasu. Na pewno też przestrzeń, w której spędzam dzień ma duże znaczenie i właśnie to co robię, czym danego dnia się zajmuję. Im trudniejsza i bardziej wymagająca czynność, emocjonalna scena do zagrania, nagranie selftapów, które mogą zadecydować o mojej przyszłości i najbliższym pół roku to staje na głowie i jestem wtedy bardzo kreatywna i dobrze zorganizowana, żeby wykorzystać cały swój potencjał i zrobić to najlepiej jak umiem. 

Mój dom czy jest moim azylem? Które momenty lubię najbardziej? Czym lubię się otaczać? W tym roku przeprowadzałam się cztery razy... Nie mam swojego mieszkania w Warszawie, a myśląc o domu nieustannie myślę jeszcze o moim rodzinnym domu, w którym się wychowywałam. Ostatnio, głównie przez te przeprowadzkowe historie sporo myślałam na ten temat. Jestem obecnie zawieszona gdzieś pomiędzy moją rodzinną przestrzenią, do której uwielbiam wracać wychowywałam się na skraju lasu w otoczeniu pięknych jezior i rzek, a Warszawą miastem, które stwarza najlepsze okoliczności żeby w moich zawodach pracować. Jednak rynek kredytowy czy wynajmu obecnie jest zatrważający, zwłaszcza kiedy w pojedynkę próbuję się stawić temu czoła. Uważam, że dom absolutnie powinien być azylem pod każdym względem i że trzeba na ile można zainwestować w przestrzeń żeby czuć się jak u siebie.
Ja pierwsze swoje zarobione pieniądze wydałam na koce, poduszki, fotel kupiony na pchlim targu na Kole, żeby właśnie poczuć, że mam swoje miejsce. Teraz jak się przeprowadzam to mam meble, kwiaty, filiżanki, dywan, rzeczy z którymi wiążą się jakieś historie i które raczej nie są nowe, ale z drugiej ręki, dorwane właśnie na pchlich targach czy w komisach w małych miejscowościach.

Tak, bardzo lubię pracować z klientami, twórcami marek niszowych i poznawać ich osobiście. Uwielbiam słuchać ich historii, jak potoczyły się ich losy, że są tu gdzie są i zajmują się swoją firmą, którą stworzyli często sami od początku. Podziwiam ich wytrwałość, pasje, ukochanie szczegółu i przede wszystkim jakość materiału, z którego wykonują rzeczy. W większości przypadków pracowałam z właścicielami polskich marek modowych i często mieliśmy zdjęcia wyjazdowe tylko z klientem i fotografem, które zamieniały się w spotkanie i bliższe poznanie. Mam mnóstwo cudownych wspomnień i anegdot związanych z taką współpracą. 

Wasza dyrektor artystyczna Anka Sanetra napisała do mnie na Instagramie z zapytaniem czy nie wejdę we współpracę. Jak tylko zobaczyłam meble to nie zastanawiałam się długo. Prostota, ale też i detal tak dopracowany i drewno i kolory, no wszystko tak bardzo się zgadza, totalnie w moim guście, od razu chciałam być częścią tego projektu. Urządziłabym sobie całe mieszkanie w Tamo! Na początku naszej współpracy sama zaproponowałam barter, łóżko HUG skradło moje serce, ale potem moja kolejna przeprowadzka i realia zmusiły mnie do rezygnacji z tego pomysłu. 

Trudny wybór... ale myślę, że oprócz łóżka to drugim moim wyborem byłaby sofa modułowa TORI. Bardzo podoba mi się to założenie modułowe, nieustannej zmiany, chyba najbardziej się utożsamiam z tym meblem hahaha…

Co cenię w TAMO… Spójność, prostotę, materiał, detal. Nasza sesja, energia pracy, rytm, okoliczności przyrody, sam dom, w którym się spotkaliśmy i pracowaliśmy i ten lecący Richter w tle…to wszystko wydaje mi się efektem wieloletniej pracy, twórczej myśli, potrzeby tworzenia wrażliwej na dobór tworzywa, przestrzeni, ale też i ludzi, którzy współtworzą całość.